ဒုကၡသည္

ေက်ာ္သူမုိးျမင့္

Friday, 29 February 2008 10:36 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ေရွ႕မွာ ေမွာင္ေနတာပဲ ေနာက္ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ငါတို႔ ရြာေလး မီးေလာင္ေနတယ္။ ငါတို႔ ေနရာ ငါတို႔ ေျမယာ ငါတို႔ ရြာ ငါတို႔ ထားခဲ့ရ။ ေအာ္ၾက ... ဟစ္ၾက ... ေျပးၾက ... လႊားၾက ... တခ်ဳိ႕ ေသခဲ့ၾက ... ။ ေနေရာင္တစက္မွ မထိုးတဲ့ ေတာ ေတာင္ၾကားမွာ ငါတို႔ အရိပ္ မေတြ႕ခဲ့။ ဒီေရ ... ဒီေျမ ... ဒီေတာ ... ဒီေတာင္ ... ဒီၤဘာသာ ... ဒီစကား ... ငါတို႔ ဘိုးဘြားေတြပိုင္ခဲ့တယ္ ငါတို႔ မိဘေတြပိုင္ခဲ့တယ္ ငါတို႔ ပိုင္တယ္။ ငါတို႔ ဒီေျမမွာ ေမြးခဲ့တယ္ ဒီေျမမွာပဲ ေသခ်င္တယ္ "ငါတို႔ ရင္ဘတ္ေတြထဲ က်ည္ဆံ တတြဲေလာက္ ဆြဲထည့္ လုိက္စမ္းပါ" ။ ေျခက်ဳိး လက္ျပတ္ မိမဲ့ ဖမဲ့ လူမ်ဳိးမဲ့ရေတာ့မယ့္ ဘ၀မ်ား လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းမ်ား ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးမ်ား ကႀကီးခေကြးေတာင္္ သင္ခြင့္မရတဲ့ ကေလးမ်ား ေန၀င္လို႔မွ ထမင္းတနပ္ေတာင္ မစားလိုက္ရတဲ့ ေန႔မ်ား ေျခတစ္လွမ္းစာမွ် ႀကိဳေတြးလို႔မရႏုိ္င္ေတာ့တဲ့ အနာဂတ္မ်ား။ ေရွ႕မွာ ေမွာင္ေနတာပဲ ေတာေျခာက္သလို တဒိုင္းဒိုင္း ပစ္ေဖာက္ေနတဲ့ စစ္ေသနတ္ေတြေအာက္က ေန႔ မနား ညမနား ေဒါနေတာင္တန္းကိုျဖတ္ ေသာင္ရင္းတဖက္ကို ေရာက္ျပန္ေတာ့ မ်က္ရည္က်ရ စို႕နင့္ရ ေမာပန္းရ ေရွ႕မွာ ေမွာင္ေနေသးတယ္။ ငါတို႔ဟာ စစ္ေခြး အကိုက္ခံရမယ့္ ဒုကၡက လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ဒုကၡသည္ ငါတို႔ဟာ ဒုကၡသည္ ေရွ႕မွာ ေမွာင္ေနတုန္းပဲ။ လက္ေတြတြဲထား တေန႔ သမိုင္းတပတ္ ျပည့္တဲ့ေန႔ သစၥာပန္းေတြ ေ၀တဲ့ေန႔ ေမတၱာပန္းေတြ ေ၀တဲ့ေန႔ အဲဒီတေန႔မွာ ငါတို႔ ကုပ္ယူခဲ့တဲ့ ေျမႀကီးတဆုပ္နဲ႔ ငါတို႔ရြာကို ျပန္ရွာမယ္။ ။ ေက်ာ္သူမုိးျမင့္